Pokój westfalski kończył wojnę trzydziestoletnią (1618-1648). Wojnę, o podłożu religijnym.

Protestancka Szwecja wymogła na katolickim cesarzu Ferdynand III Habsburg aby przyznał śląskim luteranom prawo do wybudowania trzech świątyń na podległych mu terytoriach – w Głogowie, Jaworze oraz Świdnicy.

Tak narodziła się idea budowy Kościołów Pokoju w II poł. XVII wieku.

Zgoda na budowę miała swoja cenę  i pełna była ograniczeń:

• do budowy miały posłużyć wyłącznie materiały nietrwałe (drewno, słoma, glina, piasek),
• kościoły musiały być wybudowane poza granicami miasta, jednak nie dalej niż na odległość strzału armatniego od murów miejskich,
• nie mogły mieć wież, dzwonów ani tradycyjnego kształtu świątyni,
• musiały zostać ukończone w ciągu jednego roku,
• musiały zostać wzniesione na koszt protestantów,
• nie mogły przy nich powstać szkoły parafialne.

Kompromis, na który może sobie pozwolić zwycięzca, aby okazać wyższość pokonanym.

Do naszych czasów przetrwały świątynie w Jaworze i Świdnicy. W 2001 roku oba zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Kościół Pokoju w Jaworze

Jaworski Kościół Pokoju zbudowano z drewna, słomy i gliny w 1654 roku. Zakaz stosowania metalu wykluczał stosowanie gwoździ przy wznoszeniu kościoła. Mimo domniemanej nietrwałości materiałów budowla przetrwała w doskonałym stanie.

W środku świątynia jest bogato zdobiona. Na uwagę zasługują m.in. organy oraz empory ozdobione polichromiami przedstawiającymi sceny biblijne i pejzaże.

Kościół Pokoju w Jaworze jest obecnie największą na świecie drewnianą budowlą o funkcjach sakralnych. Może pomieścić nawet 6000 osób .